หน้าเว็บ

วันอาทิตย์ที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2552

ละครเวที: เนื้อคู่ 11 ฉาก จากวันแรกถึงวันลา


"เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าครับ"
"คงเคยมั้งคะ ชาติที่แล้วชั้นคงทำกรรมมาเยอะ"

ใครที่ไปดูละครเรื่องนี้คงจะคุ้นกับประโยคนี้ดี

นี่เป็นครั้งแรกนะครับพี่ผมไปดูละครเวทีที่แสดงโดยนักแสดงมืออาชีพจริงๆ ต้องยอมรับว่าของเค้าดีจริงครับ ผมไปดูมาเมื่อวาน(28/3/09) ที่รัชดาลัยเทียร์เตอร์ เอสปานาด รอบ 19.30 เป็นรอบรองสุดท้าย ที่นั่งที่ผมได้ชั้น 2 แถว BB 22-23 ครับบัตรราคา 1000 บาท ตอนแรกนึกว่าจะไกล จะดูรู้เรื่องหรือเปล่า แต่พอไปที่จริงแล้วที่นี่เป็นโรงละครที่ดีมาก เห็นค่อนข้างชัดไม่เมื่อยคอ และแต่ละแถวก็ไม่บังกันด้วย ที่นั่งสบาย

ต้องยอมรับว่าทุกครั้งที่ผมไปดูละครเวทีค่อนข้างที่จะตื่นเต้นครับ เพราะมักจะลุ้นแทนนักแสดงว่าจะหลุดคิวหรือไม่ แต่นักแสดงเรื่องนี้นอกจากจะไม่มีหลุดแล้ว ยังเล่นได้สุดยอดจริงๆครับ พระเอกคือกบ ทรงสิทธิ์(เต้) นางเองคือ นก สินจัย(เอม) และได้ดาราคนอื่นๆมาสร้างเสียงหัวเราะไม่ให้เครียดเกินไป เล่นได้ถึงอารมณ์และเป็นธรรมชาติมากครับ

พูดถึงตัวเนื้อหา ผมว่าเรื่องนี้คงโดนใจใครหลายๆคนโดยเฉพาะคนที่มีครอบครัวแล้ว ตัวผมเองยังไม่มีแต่รับรู้ถึงความเจ็บปวด ความทุกข์ใจ ความเสียใจ ที่อาจจะเกิดขึ้นกับครอบครัวไหนก็ได้ บางตอนบางจุดมันก็โดนใจจริงๆบวกกับนักแสดงที่เล่นได้สมจริง ทำให้น้ำตาผมไหลได้ไม่ยากเลย

เนื้อหาข้างล่างนี้ผมได้เอาข้อคิดที่ได้เองใส่ลงไปด้วยนะครับ
ละครเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ เอม ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งซึ่งมีความใฝ่ฝันมากมาย เช่น ชีวิตต้องราบรื่น ต้องแต่งงานแบบนี้ มีครอบครัวแบบนี้ มีลูกแบบนี้ แล้วความฝันเหล่านี้แหละที่บงการให้เธอมีข้อแม้มากมายในชีวิต โดยเธอเข้าใจไปเองว่าการทำแบบนี้จะทำให้เธอมีชีวิตตามที่เธอฝัน แล้วนอกจากเธอจะสร้างข้อแม้ให้กับตัวเองแล้ว เธอยังตั้งข้อแม้มากมายเหล่านั้นกับคนที่เธอรักด้วยทั้งสามีทั้งลูก จนทำให้คนที่อยู่กับเธอขาดความเป็นตัวเองไปแล้วก็เบื่อไปตามๆกัน แล้วเธอก็เชื่อมั่นว่า เต้สามีเธอเป็นคนทำให้ความใฝ่ฝันของเธอล้มเหลว

ในบั้นปลายของชีวิตของเอม เมื่อเธอต้องมาเป็นโรคร้ายที่เกิดจากการกระทำของตัวเธอเอง เอมเพิ่งจะมาคิดได้ว่าจะตั้งข้อแม้ไปทำไมมากมายเพราะสุดท้ายก็ไม่มีอะไรเป็นไปตามที่คิดเลยแม้แต่อย่างเดียว แล้วก็ดูเหมือนว่าจะสายไปเสียแล้วที่เพิ่งจะมาคิดได้ เธอได้สูญเสียวันเวลาไปมากมายที่น่าจะเป็นวันเวลาที่ดี ไปกับข้อแม้ที่เธอตั้งไว้นั่นเอง

ตอนที่ทำให้ผมร้องไห้ได้ก็คือฉากสุดท้าย คือฉากที่เรียกน้ำตาจากผู้ชมได้มากที่สุด ฉากที่บอกให้รู้ว่าสุดท้ายแล้วทั้งเต้และเอมรักกันมากแค่ไหน กว่าจะได้กลับมารักกันอีกก็ต้องมาเสียไปอีก เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคนที่เรารักจะจากเราไปเมื่อไร

พอดูจบน้ำตาผมก็ไหลครับ รู้สึกรักแฟนตัวเองขึ้นมาก รู้สึกว่าเราต้องดูแลกันให้มากกว่านี้ รู้สึกว่าผมอาจจะเป็นคนที่ทำให้ความฝันบางเรื่องของเธอพังทลายไปหรือเปล่า

สุดยอดจริงๆกับละครเวทีเรื่องนี้มีคะแนนเท่าไรให้เต็มไปเลยครับ

ไม่มีความคิดเห็น: